คนส่วนใหญ่ไม่ว่าจะทำอะไรก็หวังว่าจะมีทางลัด คืออยากได้ประโยชน์แต่ไม่อยากลงทุนลงแรง ไม่อยากเสียเวลาไม่อยากลำบาก ทางลัดที่ว่านั้นเป็นอย่างไรล่ะ?
หลายคนพอคิดถึงพระพุทธเจ้า คิดถึงพระศากยมุนีศาสดาเจ้า ก็จะคิดไปว่า ในเมื่อธรรมะของพระองค์นั้นดีเลิศอย่างยิ่ง จะต้องสามารถคุ้มครองเขาให้แคล้วคลาดจากเคราะห์กรรมได้ หรือทำให้ร้ายกลายเป็นดีได้อย่างแน่นอน ดังนั้น ทุกวันนี้จึงกลายเป็นกระแสไปเสียแล้ว คือผู้คนพากันไปวัดเพื่อจุดธูปเทียนกราบไหว้พระพุทธเจ้ากันมากมาย
พระพุทธเจ้าไม่ใช่เทพไม่ใช่เซียน และไม่ใช่พระเจ้าผู้กอบกู้โลก พระองค์เป็นผู้รอบรู้ แต่ไม่ใช่ผู้ดลบันดาลสรรพสิ่ง
ในโลกนี้มีคนคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยให้เราหลุดพ้นจากห้วงทะเลแห่งทุกข์ได้ นั่นก็คือตัวเราเอง เป็นตัวของเราเองกับดวงจิตเดิมที่มีปัญญาเท่านั้นจะทำได้
พุทธคืออะไร พุทธก็คือผู้ที่ตื่นรู้ คือผู้ที่เข้าใจสัจจะของชีวิตและจักรวาลอย่างถ่องแท้ คือผู้มีจิตใจอันประกอบด้วยปัญญาอันยิ่ง
พุทธเป็นครูที่ดีและเป็นมิตรที่ชี้ประโยชน์แก่เรา คือพ่อผู้เมตตาและพี่ชายที่เอื้ออาทร พุทธคือท่าน พุทธคือเรา พุทธคือเขา พุทธคือเราทุก ๆ คน
พุทธจะใคร่ครวญชีวิตไปพร้อม ๆ กันกับเรา พุทธจะแสวงหาสัจจะของจักรวาลไปด้วยกันกับเรา
พุทธคือผู้ที่ชี้ทางออกจากกิเลสอันเศร้าหมองแก่เรา ขอเพียงแต่เราปฏิบัติตามคำสอนอันเปี่ยมเมตตาของพุทธ ก็จะสามารถแก้ไขเรื่องร้ายให้กลายเป็นดีได้ เมื่อต้องพบกับความทุกข์ยากลำบากก็สามารถคลี่คลายให้เป็นความผาสุกเบิกบานได้
ขอเพียงมีพุทธในใจ พุทธก็จะอยู่ในทุกที่ ขอเพียงมีพุทธในใจ พุทธก็จะมีอยู่ในทุกเมื่อ
การเรียนรู้ในพุทธเป็นวิชาที่เน้นที่การปฏิบัติจริงอย่างยิ่ง หากจะถามว่าการเรียนรู้ในพุทธมีเคล็ดลับอะไร เคล็ดลับที่ว่าก็คือการปฏิบัติให้รู้จริงด้วยตนเอง
เคล็ดลับของการเรียนรู้ฝึกปฏิบัติในพุทธก็คือการพากเพียรทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าทีละเล็กทีละน้อยในชีวิตประจำวันของเรานี่เอง
หาใช่การละเลยต่อการทำชั่วเล็ก ๆ น้อย ๆ หาใช่การทำปากอย่างใจอย่าง หาใช่การเอาแต่พูดแล้วไม่ทำจริง
พุทธไม่ได้อยู่บนสวรรค์ พุทธไม่ได้อยู่ในวัดวาอาราม พุทธอยู่ในใจของเราทุกคน
การปฏิบัติธรรมไม่ใช่การทำเพื่อให้ผู้อื่นดู การอ่านพระคัมภีร์ก็ไม่ใช่เกมทางภาษาที่ทำให้ดูลึกซึ้งสูงส่ง การที่สามารถเอ่ยอ้างข้อความบางตอนจากพระคัมภีร์ได้ก็ไม่ใช่เพื่อแสดงภูมิรู้ให้ผู้อื่นเห็น เราไม่ได้ปฏิบัติธรรมเพื่อจะได้ชื่อว่าปฏิบัติธรรม ไม่ได้ท่องคัมภีร์เพื่อให้ได้ชื่อว่าท่องได้
พุทธธรรมได้บันทึกถึงการแสวงหาและใคร่ครวญของพระพุทธเจ้าต่อกฎเกณฑ์ของชีวิต ของจักรวาล และของธรรมชาติ พุทธธรรมได้ให้วิธีการแก่สัตว์ทั้งหลายในการพิจารณาสัจจะแห่งจักรวาล บุกเบิกทางปัญญา และบรรลุแจ้งแห่งภาวะในจิตของตนเอง
เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมคือการหาหนทางกลับสู่ฐานจิตเดิมอันสงบ สว่าง และมีปัญญาของเราเอง เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมก็เพื่อช่วยให้สัตว์ทั้งปวงสามารถบรรลุถึงความหลุดพ้นได้อย่างแท้จริง สามารถพ้นจากทุกข์และเป็นสุขอย่างแท้จริง
พุทธอยู่ที่หุบเขา หุบเขานั้นก็คือใจของท่านเอง ทุกคนต่างก็มีองค์พระเจดีย์บนเขา ที่ปฏิบัติของท่านก็อยู่ในพระเจดีย์นั้นเอง จงอย่าลืมหนทางกลับสู่บ้าน จงอย่าหลงลืมตนเอง
เขียนโดย 佛子 วัดจี๋เล่อ ฮาร์บิน
ที่มา https://view.inews.qq.com/a/20170906A00UKK00
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น